Een stukje van mijn eigen blog:
============
Kunst am Bau
nou ja, niet helemaal, dit is volledig privaat gefinancierd en het verdwijnt dan ook in de duistere en waarschijnlijk ontoegankelijke krochten van een particuliere verzameling waarbij ik me afvraag of dat een slechte zaak is.
Even terug naar het begin. Enkele dagen geleden ontving ik van een kennis die werkzaam is bij het Museum Ludwig in Keulen een link naar een object bij Christie’s met de woorden “weet je nog?” Ik wist het nog. We stonden hier met stijgende verbazing in een museum in Krefeld naar te kijken en kwamen tot de conclusie dat de kunstmarkt, in ieder geval op het gebied van fotografie, vergeven was geraakt van pretentieuze Ikeatroep.
Het plaatje in kwestie is in het minuscuuls hier
http://www.christies.com/LotFinder/lot_details.aspx?intObjectID=5496716 te bewonderen, zoek anders even in de Googeldoos naar “Rhein II” en ga u verbazen. Ik moet er wel eerlijkheidshalve bij vertellen dat het originele werk bijna een volledige wand in een gemiddelde Vinex-woonkamer beslaat. Dat is dan ook meteen het enige indrukwekkende aan het geheel. De foto is opgeplakt op perspex zoals je dat tegenwoordig bij elk Kruidvat filiaal kunt bestellen, toen (1999) mogelijk nog niet, het is duidelijk zichtbaar digitaal bewerkt,dat is jammer maar de technische onvolkomenheden doen even niet ter zake. Het beeld is bedoeld als kunstwerk en dus mag je er (in ieder geval ik) van uitgaan dat het iets te zeggen heeft, een boodschap of een visie of whatever maar het wilde niet tot ons komen. Zelfs niet na lezing van de 12 pagina’s lange toelichting wat op zich al merkwaardig is. Is dit nu een slechte foto die niet museumwaardig is? Mogelijk niet maar ik vind er met reden niet veel aan en dat schijnt niet te mogen.
Nu is het tijd voor een experiment. Om eens te kijken wat anderen er van vinden ga ik deze link plaatsen op een forum voor (amateur*)fotografen waar ik af en toe wat opmerkingen laat vallen en ik voorspel daarbij een aantal reacties:
1: “ik vind het niet mooi maar ik heb er dan ook geen verstand van.” of “Ik vind er niet veel aan maar anderen wel dus ik zeg niks.” Dat is een eenvoudige reactie maar ik kan niet altijd volgen waarom je ergens verstand van moet hebben om een mening te mogen vormen.
2: “Heb je dit wel in het echt gezien want op zo’n minuscuul plaatje kun je er niks van zeggen”.Ja dus en ik ben eigenlijk benieuwd of de omvang voor anderen wel betekenis toevoegt.
3: Er zal ongetwijfeld iemand beginnen te blaten over jaloezie, hij is wel beroemd en jij niet en het is de kift. Dat soort mensen is volledig geobsedeerd door de financiële discussie die los staat van het werk op zich en dan ben je snel uitgepraat. Dat wordt een oeverloze welles/nietes discussie.
4: Iemand zal andere werken en kunstenaars van stal halen en stellen dat voor die rommel ook waanzinnige bedragen worden neergeteld. kandidaten zijn Appel, Picasso, Mondriaan, Rückriem, Horn, Pollock, Kiefer, Warhol en vergelijkbare figuren. Dat is makkelijk maar iets wordt niet goed omdat iets anders slechter is waarbij goed of slecht in deze ook weer voorbij gaat aan de discussie tussen smaak en mening.
5: Er zal wel iemand gaan vertellen dat ze van mij nooit iets gezien hebben en dat ik dus (…) niet het recht heb om mijn mening te geven. Het eerste is waarschijnlijk niet waar, zeker voor Nederlanders, en ieders recht om een mening over wat dan ook te geven impliceert ieders recht om zich daar geen hol van aan te trekken.
Update:
Hierboven heb ik al even aangestipt wat mijn belangrijkste probleem in deze zaak is. Als je de moeite neemt om de naam van de foto in de Googeldoos te proppen, zal opvallen dat er een groot aantal pagina’s, zeker de eerste 10, voornamelijk betrekking hebben op de behaalde prijs op de veiling. Het is inmiddels de duurste foto ooit maar dat soort records is altijd tijdelijk. Je moet flink zoeken en bladeren voordat je een gefundeerde discussie tegenkomt over het werk, dit specifieke werk en ander werk van dezelfde kunstenaar. Ergens kom je dan een lijstje tegen met de duurste foto’s van de wereld waarbij je ongetwijfeld de permanent zelf verheerlijkende Cindy Sherman tegen gaat komen, dat is dan weer voer voor een discussie op zich, maar ik vind het jammer dat alles zo gefocust wordt op de opbrengst.
De driedeling in de fotografie begint zorgwekkende vormen aan te nemen. De afstand tussen het kunstminnende publiek dat eindelijk, ondanks de tegenwind van critici en “kenners”, fotografie als kunstvorm heeft leren aanvaarden wordt vergroot door de opgeklopte populariteit van deze onbegrijpelijke onzin. Marktwerking doet met grof geweld zijn intrede en juist de nadruk op dit soort werk, goed of niet goed, zal de volgende generatie in veel gevallen in een naar mijn idee ongewenste richting forceren. Creatieve geesten zullen zich enerzijds aangetrokken voelen tot de in het vooruitzicht gestelde miljoenen en anderzijds door opdrachtgevers en verzamelaars worden gedwongen tot het produceren van verkoopbaar materiaal waar ze eigenlijk niet achter staan. Ik ga door op ingeslagen wegen en ik hoop velen met mij. Geld mag geen rol spelen als de vrijheid daarbij in het geding komt.
*NB: in navolging van Alfred Stieglitz gebruik ik de term “amateur” altijd in de traditionele Latijnse betekenis van liefhebber.
============
Tot zover.
Het is wel interessant om te zien hoe hier gereageerd wordt, door fotografen. De genoemde driedeling is onderwerp van een ander verhaal dat ik later nog wel eens ter sprake zal brengen. Ik ben de rest van de dag niet aanwezig in verband met een happening in het Radboudtheater en de obligate slemppartij die daar op schijnt te moeten volgen. Morgen zal ik wel zien of er nog reacties zijn (...) en besluiten of het topic moet worden gesloten. Tenzij een mod het genoeg vind zo.
Tot besluit: ik had er eerlijk gezegd niet op gerekend dat leden elkaar hier in de haren zouden vliegen. Je mag elkaar best gefundeerd voor rotte vis uitmaken zolang je het maar netjes met twee woorden doet.
Topic: Tja (gelezen 6153 keer)