HOE JE NIET DOODGAAT>>>>
Met mijn moeders been sta ik in Lochristi (B), met mijn vaders been in Turnhout (B). Ik omspan zodoende van west naar oost het grootste deel van Vlaanderen. Een Vlaming? Voor mijn gevoel wel, maar mijn paspoort vindt mij toch een Nederlander.
Vorig jaar bezocht ik met mijn drie fotograferende broers de reünie van onze 100-jarige lagere school in Hulst. Vandaar mijn passie voor Reynaert de Vos, de felle met den grijzen baerde. Via Huijbergen, Breda en Nijmegem belandde ik bij Uitgeversmaatschappij Neerlandia N.V. en was ik weer terug in Breda. Daar paste ik op de Nederlandse taal, werd opgeslokt door de vakbonden en belandde na een hartinfarct weer terug bij hetzelfde krantenbedrijf in Breda, dat inmiddels toebehoorde aan de VNU. Mijn onnavolgbare gevoel voor wanorde vond het nodig de taak van ambtelijk secretaris van het vertegenwoordigende overleg op mij te nemen. Een tweede infarct belette mij deze taak te voleinden. En na zes jaar zat ik achter de computer en timmerde ik in twee jaar binair een krantenproductievolgsysteem in elkaar. Ja, en toen? En toen werd ik hoofd van de facilitaire dienst. Vanuit deze functie en met de daarin opgedane ervaring faciliteerde ik me zes jaar geleden in de VUT.
Tijdens de meeste van bovengenoemde gebeurtenissen en toestanden woonde ik met mijn vrouw en twee kinderen in Terheijden, alwaar ik een dorpskrant oprichtte, plaatsnam in een consort voor oude muziek, zong in een koor, correspondent was van de regionale omroep, schilderde, dichtte en ook nog aan het fotograferen en filmen sloeg, want een mens moet wat omhanden hebben. Met een bevriende bioloog, maar ook wel alleen befietste ik grote delen van Nederland en België op zoek naar onze ongeveer 700 verschillende wilde planten om die uitvoerig te documenteren en te (macro)fotograferen op dia's!!! Op de weg terug tijdens één van die eenzame tochten ben ik dood van mijn fiets neergevallen, maar werd - dank zij een mij achterop komende patrouillewagen van de ME met inhoud - weer ten leven gewekt.
De dorpskrant werd opzij gezet, het consort verlaten, de schildersezel in de berging gebracht, kortom het meeste moest aan de wilgen worden gehangen, als ik dat tenminste niet met mezelf wilde doen. Het fietsen moest ik laten, omdat de ziekte van Méniere mijn evenwichtsgevoel had aangetast......Maar voor de rest gaat het goed, vooral sinds ik na een hevige hartritmestoornis een ICD kreeg geïmplanteerd. En nu?
Nu probeer ik het e-mailadres van Sint-Petrus te pakken te krijgen......! Die poort moet nog maar een tijdje dicht blijven......!
Zakelijk: Pentax K20D+ de twee kitlenzen, Panasonic DMC FZ50, Vivitar filtser 285 + accessoires, Panasonic flitser DMC-FL360, diverse lenzen, Panagor auto macroconverter en nog wat spul........
Topic: Ik onderwerp mij niet..............! (gelezen 2171 keer)