Tijdens de bronst was dit oude en kapitale hert ruim 14 dagen heer en meester op de bronstarena.
Twee dagen voor ons vertrek bij een gevecht met een zeer sterke en jongere twaalf-ender dusdanig gewond geraakt dat de jachtopzichter
van dit revier besloten heeft om het genadeschot te geven.
Bleek achteraf dat een van zijn longen was doorboord.
Door de zeer omvangrijke roedel en de vele bronstgevechten was deze oude krijger dusdanig verzwakt dat zijn laatste gevecht hem op dertienjarige leeftijd fataal geworden is.

De Boswachter met een gedeelte van zijn roedel.
Hieronder een opname van "witkopje" .
De oude leidhinde van dit roedeltje kaalwild heeft duidelijk een witte aftekening op de kop.
In dit gebied komen ongeveer zeventig witte edelherten op een populatie van ongeveer 550 stuks (zomerstand) voor en deze hinde draagt ook duidelijk het gen.
De populatie witte edelherten in dit gebied geldt als de grootste in het wild levende populatie in Europa en voor de duidelijkheid geen albinovorm maar een bijna witte variant van het edelhert.
Helaas tijdens dit bezoek aan dit gebied geen geheel witte exemplaren voor de lens kunnen krijgen dus zal volgend jaar "helaas" weer terug moeten.

Witkopje leidt haar roedel de bronstplaats op.