Maar aan de andere kan
Straatfotografie is één van de hoofdredenen dat ik zo enthousiast ben geworden over fotografie, dus ik vind het moeilijk om me bovenstaande voor te stellen, maar ik realiseer dat het voor veel mensen zo is. Vandaar dat ik probeerde wat begrip te kweken voor dit genre met deze stukjes.
Als fotografen is er een wel aardig criterium om te beoordelen of het wel wat is of niets. Probeer het algemene concept van de foto eens na te maken: bijv, meerlagigheid is voor mij nu een beetje de heilige graal. Elke foto waar meer (liefst boeiende/aantrekkelijke) lagen in zitten is dus voor mij bijna per definitie knap gemaakt.
Waar je je ook overheen moet zetten is dat een foto niet per se scherp hoeft te zijn. HCB noemde scherpte zelfs een bourgeois concept.
Ook hoeft een foto niet mooi te zijn, of goed belicht, of 'netjes' gecomponeerd.
Dat herken ik allemaal uit de muziek. Muziek die ik mooi vind sluit vaak aan bij bovenstaande.
In de jazz wordt er vaak vals gespeeld. Louis Andriessen (klassiek componist, dat dan weer wel) noemde zuiverheid zelfs een burgerlijk concept :-) !
De beste muzikale composities zijn composities die een persoonlijk uiting zijn wat betreft vorm en vaak grenzen van 'regels' overschrijden, of zelf 'per ongeluk' een meesterwerk worden. Regelmatig kan je composities die even snel tussendoor worden gemaakt tot de beste van het oeuvre van een componist beschouwen.
De 'betere' jazz, of zelfs free-jazz heeft heel veel snijvlakken met straatfotografie. Bij free-jazz is het voor iemand met een 'beginnend' oor ook vaak niet goed te beoordelen of het nou inspelen is, of een echte ter plekke gemaakte compositie. De intuïtie speelt een alles bepalende rol bij improvisatie. Je kan niets plannen. En dat vind ik interessant. Welke beslissingen neem je in een split second? Daar komt het op aan in straatfotografie, maar ook bijv in de uitvoering van klassieke muziek (mijn vakgebied). Als je op het podium staat moet je gedachten negeren en je vingers, je lichaam het werk laten doen. Er zijn zoveel taken die je tegelijkertijd moet doen, dat het onmogelijk is ze allemaal tegelijk te controleren. Ik zou zelfs durven te beargumenteren dat het moment dat je je sluiter indrukt bij alle takken van fotografie je geest leeg moet zijn als ideale toestand. Dat neemt natuurlijk niet weg dat je in het fotografische proces wel degelijk moet nadenken, alleen niet bij het indrukken van de sluiterknop, en bij muziek maken, niet op het moment dat je een toon speelt.
Nou ja, zoiets :-)
Topic: Straatfoto's Madrid (gelezen 1148 keer)