We leven nou eenmaal in een klein land met postzegeltjes natuur. Dat kleine beetje 'natuur' dat we hebben beschermen wij. Als wij geen regeltjes hebben dan komen overal die families met honden. Hondenbezitters vertellen dat ze ergens niet mogen komen staat zo ongeveer gelijk aan het afpakken van een sigaret van een roker, maar dat is een andere discussie. Natuurwaarden kunnen niet hoger worden met te veel menselijke aanwezigheid.
Orchideeënsoorten hebben simpel gezegd een zuurstofrijke bodem nodig. Wanneer mensen daar rond gaan stampen (of grote grazers) dan trap je de grond 'dicht' en kunnen zij daar niet meer groeien. Wanneer je op paden loopt en ze met een verrekijker bekijkt is er niets aan de hand. De meeste mensen bezitten deze kennis niet en interesseert het ook geen biet (als hun hond maar kan schijten). Voor deze mensen volstaat: 'Verboden toegang'.
Veel mensen die zich natuurfotograaf noemen verstoren ook een hoop, omdat zij zo dicht mogelijk bij het onderwerp willen komen. Een nestfoto is prachtig, maar kan er wel voor zorgen dat de ouders vluchten. Je moet echt kennis hebben over wat wel of niet kan.
Ik kom zelf ook erg dichtbij en ik vang ook weleens een dier. Je moet alleen weten wat wel of niet kan. Kennis is belangrijk. Ook moet het niet te lang duren. Dieren krijgen stress.
Om nog even terug te komen op Nederland vergeleken met andere landen. Grotere landen zijn minder streng omdat ze meer waardevolle natuur hebben. De natuur heeft dan ook de ruimte om zich te verplaatsen. Wanneer je in Nederland een dier van zijn plekje jaagt is er misschien geen andere plek die voldoet (territorium of ongeschikt). In landen als Polen is er genoeg ruimte. Veel soorten die in Nederland nogal zeldzaam zijn kun je daar makkelijk spotten. Wil je een zeearend zien, dan moet je hier geluk hebben dat ze net overvliegen, daar zie je ze overal. Visarenden zie je daar ook veel. Ik ken een weggetje waar je een hoop ortolanen hebt. Ook de wielewaal zie je daar veel. In Bosnië zag je ijsvogels, bijeneters en hoppen op dezelfde locatie (in een uitzicht). Ook een hele poel vol met geelbuikvuurpadden zijn in bijvoorbeeld Montenegro niet raar. Voor dit soort dieren heb je in Nederland files met verrekijkers en camera's. Wil je het goedkoop houden dan zijn Polen, Bosnië en Herzegovina, Slovenië en Montenegro aanraders. Ik ga komende zomer zeer waarschijnlijk naar Roemenië voor onder andere de Ursus Arctos.
- Ik raad je aan om mee te gaan met georganiseerde excursies en raak in gesprek met de boswachter.
- Doe mee aan tellingen van organisaties en vraag dan ontheffing aan om in een bepaald gebied te tellen.
- Word vrijwilliger (vogelwerkgroep/RAVON)
- Ga naar gebieden waar het wel kan. Bermen en andere kleine stroken kunnen ook waardevol zijn (check waarneming.nl).
Gaan jullie nooit met de opleiding op excursie? Ik ging met de biologieopleiding naar onder andere Terschelling, Naardermeer (in fluisterboot), Zuid-Limburg (+Ardennen), Zeeland, Zweden (Falsterbo) en Costa Rica. Je kwam altijd op plekken waar 'normale' mensen geen toegang hadden. Ik zal nooit de Bothrops asper vergeten in Costa Rica, maar ook niet mijn eerste kennismaking met de Europese Boomkikker, geelbuikvuurpad en vuursalamander (Ardennen). Daarvoor hoef je niet ver te gaan. Ga altijd mee met elke excursie die wordt aangeboden!!
De bultrug bij Egmond aan Zee staat op mijn lijst, maar ik heb steeds geen tijd. Ik hoop komende week.
Topic: Even frustraties neerzetten (gelezen 1380 keer)