Voor wildfotografie heb je nooit teveel tele bij je. Maar veel tele is snel een last inplaats van een lust.
Wij gaan met enige regelmaat naar Afrika en daar is game driven natuurlijk een vanzelfsprekendheid. Dan merk je ook dat je wel iets meer tele had willen hebben voor die ene foto. Aan de andere kant merk je dan dat de camera stilhouden een probleem wordt. Een draaiende motor van het voertuig waarin je zit verziekt je 300 mm. foto al snel. Wind tegen je lens doet hetzelfde.
Ik gebruik een mono-poot in die gevallen waar ik niet kan afsteunen. De eenpoot ingeschoven, één hand aan de camera en de andere aan de onderkant van de monopoot, die dan ergens op je buik zit. Dat voorkomt al veel wiebelen. Zittend in een voertuig kun je de eenpoot met camera op je knie laten rusten want geloof me, enkele uren met je camera en tele geeft je lamme armen. En die bibberen weer extra veel. Als je zelf rijdt, auto, camper, dan heb je natuurlijk wel de mogelijkheid om de motor af te zetten. Een rijst-/bonenzak is dan een optie.
Een spiegellens is een groot ding. Bedenk in welke omstandigheden je denkt te gaan fotograferen. Kun/mag je de auto uit of niet? In Afrika ben ik niet vaak tekort aan tele gekomen, en dat was 300 mm. Als je in de display het dier dat je fotograveerde niet terug vindt, ben je gewoon te ver af. Dichter bij, of niet schieten zijn dan de twee opties.