Het is geen spul om ruw mee om te gaan, maar dat is je camera ook niet.
Het lijkt mij een leuk speeltje op de DSLR met KLEINBEELD lenzen.
In wezen boots je met de Lens Babe een verstelbare achterwand na, met alle mogelijkheden van dien.
Die zijn er ook legio en daarom is een LB niet een speeltje dat je zomaar even gebruikt. Wil je je er echt in verdiepen, dan is het handig om een boek over technische camera's te lezen.
Met de LB kun je instellingen volgens de voorwaarde van Scheimpflug al bij de opname realiseren. Daardoor kun je effecten, die normaal alleen in de doka konden worden verricht, nu ook op kleinbeeld- en APS-camera's bereiken.
Wil je volledig gebruik kunnen maken van de oppervlakte van film of sensor, dan moet de beeldcirkel van het optiek groter zijn dan de diagonaal ervan.
Je beeld-oppervlak valt
normaliter net binnen een cirkel, die je objectief projecteert op je lichtgevoelige vlak. Deze cirkel heet de
beeldcirkel. Voor APS-C bedraagt de diameter 28,6 mm, voor Kleinbeeld 43 mm.
Omdat door het verstellen van de LB vignettering kan optreden, moeten de opjectieven dus een grotere beeldcirkel geven, dan de diagonaal van het gevoelige oppervlak.
Voor APS-C-camera's zoals de Pentax DLRS zijn de F(A), K, M en S lenzen dus uitermate geschikt samen met een Lens Babe. Je maakt dus in wezen gebruik van de ruimte van de cropfactor van de digitale camera, om de lenzen te verstellen.
Voor mijn kleinbeeld camera's (Pentax MX en LX) is de LB daardoor ook helaas wat minder bruikbaar.
Daar voor zou ik 645- of zelfs 67-lenzen moeten gebruiken. En die passen zonder adapter weer niet op de Lens Babe. Â
En of de plastic LB dáár sterk genoeg voor is, da wee'knie.. :-/
Maar niet getreurd hoor
Ik doe dat op de Technische Camera met rolfilm (6x9 cm) en vlakfilm 4x5"en 5x7".
Kortom: de Lens Babe heeft interessante mogelijkheden om mee te experimenteren.
Groeten, Ruurd
Topic: Lens baby (gelezen 3120 keer)