Niet om lullig te doen hoor, maar emigreren valt heel veel mensen vies tegen. Mijn vriendin is geen Nederlandse, en pas dan maak je mee hoe ingrijpend het eigenlijk is. Je verhuist niet naar een stuk Nederland waar ze toevallig een andere taal spreken. Alles is anders, niets is meer zoals je gewend bent. Daar verkijken mensen zich vaak op. Mijn vriendin komt dan nog uit Belgie, maar dan nog. Stond ze daar als 22 jarige en ze wist niet hoe een brievenbus werkt en hoe je kan zien of hij die dag al geleegd is. Voor ons is dat heel gewoon en daar denk je niet over na. Naar de dokter gaan is anders, enz. enz. Je loopt tegen een muur van regels en papierwerk op en niemand vertelt je hoe het moet. Alles wat je gewend bent en waar je dagelijks niet aan denkt zijn weg. Dat zijn de dingen die je gaat missen. Nooit meer jouw soort pindakaas gewoon in de supermarkt halen en op je brood doen. Je wordt altijd gezien als "de buitenlander", men kijkt op van je accent. Lacht er vaak ook nog mee. Er is een reden dat vrijwel alle mensen die van land verhuizen enorm naar een geboorteland hangen en samen klitten met mensen uit het land van herkomst.
Niet dat ik zeg dat je het niet moet doen of dat het niet kan. Maar als je je dit realiseert voordat je vertrekt, ben je in ieder geval voorbereid en is de schok wat minder. Maar eigenlijk zou iedere Nederlander het 1 keer in z'n leven moeten doen. Misschien dat we dan wat toleranter worden naar onze eigen immigranten...
