Hallo,
Ik denk persoonlijk dat je je niet al te druk hoeft te maken over de levensduur van de mechanische onderdelen in een spiegelreflex.
Ik heb zelf sinds '93 een Z20 en later een Z1 gekocht, beiden hebben me nog op geen enkel vlak ooit in de steek gelaten (op een batterijklepje na, hét (enige) zwakke punt van de Z1) en hebben hun werkzaamheden regelmatig in extreme omstandigheden moeten verrichten. Ook is de sluiter gegarandeerd tot een dusdanig aantal dat je dat in je fotografiecarriere nooit zal halen (is het niet door je eigen houdbaarheid is het wel de vervanging door voortschrijdende technische ontwikkelingen). Verder is het hele mechanische concept iets wat rechtstreeks uit de analoge wereld is overgenomen, alwaar deze technieken gedurende decennia geperfectioneerd zijn.
Pentax specifiek: ik heb bewust voor dit merk gekozen omdat het merk qua degelijkheid voor weinig producten onderdoet. Canon maakt ook mooi spul bijvoorbeeld, maar de producten die ze leveren voor de consumentenmarkt voelen (en zijn volgens mij) een stuk minder degelijk dan de equivalenten die Pentax op de markt brengt.
Het enige waar een sluiter en de andere fijnmechanica niet tegen kan is 'userabuse': vroeger met analoog moest je tijdens het plaatsen van een nieuwe rol goed op letten dat je het sluitergordijn niet aanraakte met de film of vingers. Met digitaal dien je er bijvoorbeeld op te letten, dat je als je onverhoopt de sensor moet reinigen, dat de stroomvoorziening onvoorwaardelijk gegarandeerd is (volle accu's, netadapter) zodat het sluitergordijn en de spiegel niet sluit / terugklapt tijdens de werkzaamheden, want dan is het wel snel gedaan met de pret.
Groeten, John.