Beste fotoshooters,
In 1975 werkte ik op vrijdagavond en zaterdag op de fotoafdeling van V&D in Rotterdam. Driftig verkocht ik daar al geruime tijd, naast Zenith en Praktika camera's van min of meer inferieure kwaliteit (de prijs was daar naar) ook de Spotmatic F, 1000, en de ES2. Ik weet nog goed dat op een avond de vertegenwoordiger van Pentax kwam met drie nieuwe camera's. En, hoewel ik slechts een eenvoudige vaza-hulp was, ik mocht er bij zijn. Ik zie de man nog steeds heel behoedzaam de metalen koffer openmaken en... daar waren ze: de KM, KX en de K2. (Ik herinner me niet dat de K1000 daar ook al bij was, volgens mij kwam die camera iets later dan deze drie modellen. Volgens mij om een goedkoper instapmodel dan de KM te realiseren). Ik was direct verliefd, zeker ook omdat ik voor het eerst een cameraserie zag met een bajonetsluiting en niet met dat uiterst kwetsbare schroefdraad! En dan die KX. Wat een slim concept met al die info in de zoeker. Zowel sluitertijd als diafragma (via een slim spiegeltje boven de lens) en een uiterst gevoelig scherpstelraster. De KM vond ik te simpel en met de halfautomatische K2 had ik sowieso niets. Nee, ik moest en ik zou die KX hebben. Niet de zwarte uitvoering, die leek me te kwetsbaar, maar gewoon het zilverkleurige exemplaar. Prijs in die tijd ongeveer 900 gulden. Omdat ik koos voor het 1.4-50mm objectief i.p.v. het standaard 1.8-50mm objectief, kwam daar nog eens twee honderd gulden bovenop. Tja, die centen had ik nog niet. Ik ben toen op een gunstig moment eens rustig met mijn vader gaan praten en die zegde me een renteloze lening van 500 gulden toe die ik vijf maandelijkse termijnen moest terugbetalen. Jullie begrijpen: die lening ben ik aangegaan en na een paar weken was ik daadwerkelijk de eigenaar van een supercamera. Ik bezat op dat moment een Exacta spiegelreflex. Deze had niet eens een vlug-terug spiegel. Inderdaad, je drukte af en... dan werd het in de zoeker helemaal zwart!!!! Ik beleefde dus een camerashock!! En dan dat SMC 1.4 objectief. Méér dan geweldig. Ik heb eens een test van deze lens gelezen waar de scherptecurve vanaf F5.6 niet meer binnen de grafiek bleef, zo goed bleek dit objectief te zijn.
Ik heb met de KX duizenden foto's gemaakt. Nooit heeft hij de geest gegeven al blijft de sluiter nu af en toe eens hangen. Maar dat mag voor zo'n oude man (of vrouw?). Ik vind het werkelijk onbegrijpelijk dat de KX nooit een groot succes is geworden. Eigenlijk geldt dat voor de hele K-serie, behalve de K1000. Die blijft ruim twintig jaar leverbaar! Al in 1976 introduceert Pentax de M-serie. De veel compactere MX wordt ongekend populair en houdt het vol tot 1985. En dat voor een camera die, hoewel deze een betere sluiter had, technisch lang niet zo goed en zeker niet zo mooi (vind ik!) was als zijn voorganger.
Ik ben reuze benieuwd naar jullie Pentax-verhalen en in het bijzonder de verhalen die de KX betreffen!!!
Groet,
Wytze
Topic: Het begin van de KX-liefde...... (gelezen 4854 keer)