Ik ben er ook nog niet helemaal uit, klassiek, chemisch, traditioneel of zoiets. In elk geval is de term analoog weliswaar correct voor "vroegere" fotografie (de zwarting van de film verloopt analoog aan de hoeveelheid opvallend licht) maar voor de meesten betekent analoog gewoon de tegenhanger c.q. de ouderwetse versie van wat tegenwoordig digitaal heet en wordt erg vaak gewoon verkeerd gebruikt. Als voorbeeld: wij hadden onlangs kennissen op bezoek met een zoontje van 13 die maar niet kon begrijpen hoe ik het had klaargespeeld om een digitale UPC ontvanger aan te sluiten op een analoge televisie.
Ambachtelijk heeft voor mij iets van "vroeger, met de hand, was alles beter". Dat lijkt me ook niet zonder meer altijd passend, alsof je met een digitale camera niet een vergelijkbare kwaliteit kunt halen of ten minste nastreven. Voor wat betreft Nikon maak ik hele grote sprongen, van F2 naar F55, Â
niet te vergelijken camera's natuurlijk maar ik ben er niet zo in thuis. Overigens ben ik ok niet voldoende op de hoogte van de latere Pentax film generatie, volgens mij viel er na de LX en de SuperA niet zoveel meer te ontwikkelen. Die 2 camera's heb ik dan ook na bijna 30 jaar nog steeds in gebruik, naast een ME van 1976 overigens Â
)
Maar ik wijk een beetje af van de oorspronkelijke vraag. In je lijstje met voor-/nadelen van SuperA t.o.v. ME(super) ontbreekt een belangrijk argument: Pentax wil een SuparA (of een LX) nog wel eens repareren, de ME/MX worden in Hamburg botweg geweigerd, loont niet meer zeggen ze dan.