Nee, dit is voor portretfotografie geen goed hulpmiddel. Een splitscreen heeft duidelijke rechte lijnen nodig om goed mee te werken en (gelukkig) weinig mensen hebben een dermate hoekig lijf, dat dat daarmee werkt.
Bij portretfotografie is het de kunst om scherp te stellen op de ogen en die staan in de foto zelden of nooit in het midden. Dat betekent dus scherpstellen op een geheel ander vlak dan in het centrum.
De ooglijn ligt nl. tussen 3/5 en 2/3 van het beeldvlak vanaf de onderzijde van je beeld.
Bij handmatige scherpstelling kun je gebruikmaken van de scherptebeep, als je je goede scherptevakje instelt of anders puur op matglas scherpstellen.
Daar ligt het volgende probleem: De meeste zoekerbeelden van digicams zijn dermate klein en donker, dat dat nauwelijks te doen is.
Ik gebruik nog altijd mijn LX met ruitjesmatglas, waarop ik in één keer de compositie bepaal én scherpstel, maar zonder instelwig.
Bovendien is een instelwig onbruikbaar voor mensen met een cilinder in de bril: Dit betekent, dat de brildrager lijdt aan a-stigmatisme, wat zoveel betekent, dat een punt (=stigma) wordt gezien als een streepje (=niet-stigma oftewel astigma).
Iemand stigmatiseren is: Vastpinnen op één punt.
Topic: Split screen, iemand ervaring? (gelezen 18772 keer)