Het fotograferen is met de paplepel ingegoten, want mijn vader fotografeerde als amateur niet onverdienstelijk en was regelmatig te vinden in zijn doka. Veel van zijn foto’s, o.a. van mij, zijn ontwikkeld en afgedrukt in eigen beheer. Ik heb dat fotograferen dus van hem en ben omstreeks 1967 begonnen met een automatische camera. Het was een dure hobby, want veel beelden nam ik meerdere keren, wat later wel eens commentaar opleverde; geld kan immers maar één keer uitgegeven worden.
Zo ongeveer eind zestiger jaren kwam mijn eerste SLR, een Revueflex met Helios 50mm, een lichtmeter, een 135mm telelens, setje tussenringen, converter en een opzetflitser. Ook toen al was ik gegrepen door macrofotografie. En dat was een hele klus! Alle instellingen moesten handmatig gedaan worden tot aan het eind het dichtdraaien van het diafragma (en als ik dat vergat had ik weer eens een mislukte opname; het overkwam mij regelmatig!). Niet te verwonderen dus dat een potlood en kladblokje steevast in mijn fototas zaten om de belichting uit te rekenen.
Met de komst van kinderen kwamen zowel financieel als fototechnisch de prioriteiten anders te liggen. Daarnaast kwam smalfilm, later gevolgd door video, in huis om het opgroeien van de kids op het celluloid vast te leggen. Toen medio jaren 80 de Revueflex de geest gaf en een Chinon met autodiafragma (tweede hands) werd aangeschaft, was in eerste instantie het huis te klein. Helaas heb ik niet lang van deze camera kunnen genieten; de gordijnsluiter was op een gegeven moment gescheurd. Er volgde een hele rits compactcamera’s die het allemaal niet waren en de fotohobby raakte danig in het slob. Pas in 2004 kwam er weer schot in deze hobby met de aanschaf van mijn eerste digitale camera. Een Fuji Finepix S3000.
Genoten werd er! Klik maar raak, macro, eenvoudig telewerk.... Alleen ontdekte ik al snel de beperkingen van deze 3Mpix camera! Nee, niet het aantal pixels.... De tijd die het cameraatje nodig had om bedrijfsklaar te zijn en de ‘herrie’ daarbij... En wat dacht je van de opslagtijd? Tenenkrommend!! Dus in het voojaar van 2006 stond ik weer in de winkel en kocht de Fuji Finepix S9500. Een gigantische verbetering met een goede lens, goede macro-eigenschappen, de mogelijkheid in RAW te schieten en nog veel meer snufjes die het leven van een amateur konden veraangenamen. Helaas moest mijn portemonnee weer fors open... Het was het begin van de verwijdering van het deksel van de bodemloze put...... Om de ‘wereld’ mijn fotografiekunst te laten zien sloot ik mij aan bij een forum van de HCC, een computerclub waar ik al jaren lid van was.
Helaas liep ik binnen een jaar na aanschaf van de S9500 weer tegen de grenzen aan van het kunnen. Nu speelden scherptediepte en opslagsnelheid van RAW-bestanden mij vooral parten en werd het (oude) verlangen van een ‘echte’ SLR erg sterk. In de zomer van 2007 ging het roer om. Een DSLR, Pentax K10D met standaardlens, eenvoudige telezoom van Sigma alsmede een 50mm macrolens (ook van Sigma) kwamen in mijn fototas, die overigens ook nieuw was. Het fotograferen barstte nu echt los en na het instorten van het HCC-forum kwam ik terecht bij D-DIG. Een verademing: echte kritieken op je foto’s al was dat wel even wennen na jaren gehoord te hebben hoe ‘mooi’ je foto’s waren.....
In de tijd die nu volgde kwamen een flitser (van Pentax) en in 2009 een groothoekzoom van Sigma de fototas aanvullen, die hiermee royaal gevuld was.
Een aantal jaren hiermee heerlijk lopen fotograferen en (vind ik) niet onverdienstelijke foto’s geschoten.
Toch werd de tevredenheid over het toestel minder.... De opslagsnelheid van RAW-bestanden kostte nogal wat tijd, de hoeveelheid ruis bij een ISO vanaf 800 was ook wat groot en nog wat kleinere zaken....
Najaar 2010: pentax presenteert een nieuwe DSLR. De Pentax K-5! Ten opzichte van mij K10D een wereld van verschil en de specs deden mij watertanden. December van dat jaar zat hij in mijn fototas samen met een Pentax 17-70mm zoomlens. Ze vormen voor mij een ijzersterk duo; kunnen prima met elkaar overweg!
Een Kata fotobag kwam erbij om al dat moois mee te nemen zonder steeds de rugtas te zeulen.
Het is echter niet alleen de uitrusting... Een digitale doka is broodnodig en heb ik gevonden in Paint Shop Pro. Ik vind het een prettig programma en ondertussen werk ik met de nieuwste versie (13). Ik ben niet zo’n sleutelaar aan foto’s. Aanpassing van witbalans, belichting, wat compensatie en verscherping naast formaatwijziging en cropfactor zijn wel de belangrijkste gereedschappen. Er is een nadeel aan dit programma.Op het forum werken de meeste fotografen met PhotoShop. En het communiceert wel eens lastig als je praat over aanpassingen in een foto......
Misschien dat ik ooit overstap, maar voor ik dan weer gewend ben aan een nieuw programma.
In ieder geval is fotograferen helemaal mijn ding! Zeeën van tijd gaan erin zitten; heerlijk!
HansN
Topic: Ik stel mij even voor: HansN (gelezen 1683 keer)