Veel of weinig lensen, op de P-stand of op de M-stand, AF of MF....etc.etc etc......ieder heeft zijn eigen leerweg......
Ik ben al twee of drie dagen over dit topic aan het nadenken, en denk dat dit mijn mening is

Ik ben overgestapt van een Canon 400d naar een K-5. Tamelijk een kwaliteitsverschil. In de winkel stond ik met de 550d in mijn handen, maar nadat ik de Nikon d90 en de K-5 in mijn handen had gehad was mijn keuze snel bepaald

De K-5 is veel zwaarder en lekkerder dan de Canon. En als je vakantie
geld net gestort is, waarom niet

Mijn K-5 kwam met de kleine kitlens (18-50), simpelweg omdat ik geen geld overhad (of: het geld er niet voor overhad

) voor zijn grote broer. In amper een maand tijd heb ik wel een 50mm en 150mm gekocht. Ouwetjes via marktplaats of course. En
omdat het kan bij Pentax. De 50 mm (ha Thoran!) zie ik naar uit. De 150mm heb ik ietwat op impuls gekocht, maar goed, voor €25 mag je ook niet wakker liggen.
Ik denk wel dat de 150mm mijn foto's gaat verbeteren. De kitlens gaat simpelweg niet zo ver dat ik in kan zoomen waar ik 'm wil hebben. Dat de 150mm een vaste brandpunt heeft boeit mij niet, immers mijn
creativiteit wordt daardoor verplicht verbeterd.
En dan komen we weer terug op bovenstaande quote: maakt een goede body mij een goede fotograaf? En zo ja (of nee), waar meet je dat dan aan? Zolang je
plezier hebt in je hobby (of werk!) dan is dat toch prima?
Dus laat de mensen die het kunnen lijen een dure body of objectief kopen, en de economie sponsoren, en af en toe jaloers kijken naar foto's die mensen maken met hun oude body met nog oudere lens

En vice versa
(en om een open deur in te trappen: NEE, ik ben geen goede fotograaf. Maar ik leer wel én heb plezier erin 